Eğer Latife Öğretmen yaşasaydı,  O da yaz bunları yaz derdi…
Rahat uyusun rahat…
O’nun sevenleri… Yani bizimkiler…
 Hem Latife Öğretmen’e hem de Iğdır’a ağlayarak yazdırdılar:
‘’Abi Iğdır Hava Limanı çalışmıyor, cenazeyi Kars’a indirdik’’ diyerek…
‘’Abi Iğdır’a geldik cenazeyi toprağa vereceğiz;
Ancak nefes almak mümkün değil…
Burada ucuz kömür yakıyorlarmış… Hani, şu zehir saçan türden…
Burada herkes önüne ne gelse onu yakıyormuş yoksulluk yüzünden…
Iğdır Ovası olmuş zehir yuvası…
Bırak insanı, burada hayvanlar bile soluk alamıyor.
Her yerde doğal gaz yok, olsa da eve çekmeye para yok.
Biz kısa sürede perişan olduk...
Peki, burada sürekli yaşayan hemşerilerimize yazık değil mi?
Bu nasıl Iğdır böyle?
İşsizlerin sayısı almış başını gidiyor.
Bir Hava Limanı var, teknolojiden nasip almamış…
Sadece açık havalarda, yani yaz günleri iş yapıyor…
Abi Iğdırlılar niye sessiz böyle?
Bu ülkede hak aramak suç mudur?’’ Diyerek ağlıyordu telefonda…
Hem Latife Öğretmen’e… Hem de Iğdır’a ağlayarak diyordu.
Hele bir de 2017 Bütçesi’nden Iğdır’a ayrılan:
40 milyon küsurluk parayı…
Bu paranın Iğdır’a derman olamayacağını bilse…
Doğu’nun tahıl, sebze ve meyve ambarıyken…
Iğdır’ın kurumuş araziler ovasına döndüğünü…
Canlı hayvan meydanıyken;
Iğdır’ın canlı hayvana muhtaç kaldığını bilseydi bizim gurbetçi…
Kim bilir ne derdi ağlayarak?
AH IĞDIR… VAH IĞDIR…
Darbe üstüne darbe yiyen…
Pamuk tarlaları elinden alınan…
Şeker pancarı, elin şerbetine kurban edilen…
Üç ülkeye sınırı varken… Sadece birine, o da mazot için gidilen Iğdır.
Lafla peynir gemisi yürüten siyasetin, bir başka mağduru Iğdır.
Sende doğup sende büyüyenler:
Bir ölenine ağlıyor… Bir de sana Iğdır…
AH IĞDIR… VAH IĞDIR…
 
LATİFE ÖĞRTEMEN ÖZ TOPRAĞINDA
Latife Öğretmen Iğdır- Melekli doğumludur.
İlkokulu Melekli’de… Ortaokulu Iğdır’da…
Öğretmen Okulu’nu da Kars’ta tamamladı.
Doğduğu yerde öğretmenlik yaparken;
1970’li yılların başında yine bir emekçi olarak Almanya’ya gitti.
Eğitim yıllarından çalışma hayatına kadar herkese örnek olmuş…
İnsan olan insana yaraşır davranışlarıyla herkesin sevgi ve saygısını kazanmıştı.
Almanya’da evlenince:
Melekli’nin Latife Demirel’i artık Latife Yüksel olmuştu.
Hayat bu, derken:
17 Ocak 2017 Günü acı haber geldi:
‘’LATİFE ÖĞRETMEN’İ KAYBETTİK’’ dediler.
Duyan herkes üzüldü elbette.
Iğdır’ın her arazisinden… Türkiye’den Almanya’ya…
O’nu tanıyan her bir yandaki insanlar üzüldü elbette.
‘’Beni Kasabamda toprağa verin’’ dediği için öyle de oldu.
Önce Almanya’dan Türkiye’ye getirildi.
Sonra da 21 OCAK 2017 Günü Iğdır’ın Melekli Kasabası’nda toprağa verdiler.
Sevenleri yine yanındaydı…
Yurttan ve yurtdışından geldiler…
Akrabalar, komşular, kardeşler, yeğenler, kuzenler…
Elbette ki CAN MI CAN MELEKLİLİLER…
Elbette ki Latife Öğretmen’in öğrencileri uğurladı kendisini…
Kim unutur böyle bir vefayı kim?..
Melekli Belediye Başkanı ALİ VAROL’un Kars Hava Limanı’na gelişini…
Onunla birlikte nice sevenlerin orada bulunup;
Cenazeyi alışını… Omuzlar üzerinde Melekli’de toprağa verişini kim unutur?
Hani derler ya bir varmış bir yokmuş…
Gerçek şu ki, hayat insanlar için geçici bir zaman dilimidir.
Herkes var… Herkes bir gün yok olacaktır.
Ne var ki LATİFE ÖĞRTEMENLER hep yaşayacaktır.
Eğitim ve çalışma hayatındaki onurlu mücadeleleriyle…
İnsanları severek yaşarken, sevgi ve saygıya layık olmalarıyla…
IĞDIR VE MELEKLİ sevdalarıyla yaşayacaktır.
Gönüllerde… Beyinlerde… Her bir yerde…
Seni çok özleyeceğiz; EY MELEKLİ SEVDALISI!..
BACILARIN BACISI… YEĞENLERİN TEYZE VE HALASI…
CAN KUZENLERİN BİR TANESİ…
IĞDIR’IN LATİFE ÖĞRETMENİ…
SENİ HER DAİM SEVGİ, SAYGI VE RAHMETLE ANACAĞIZ.
 
 
 
 
 
 
 Eğer Latife Öğretmen yaşasaydı,  O da yaz bunları yaz derdi…
Rahat uyusun rahat…
O’nun sevenleri… Yani bizimkiler…
 Hem Latife Öğretmen’e hem de Iğdır’a ağlayarak yazdırdılar:
‘’Abi Iğdır Hava Limanı çalışmıyor, cenazeyi Kars’a indirdik’’ diyerek…
‘’Abi Iğdır’a geldik cenazeyi toprağa vereceğiz;
Ancak nefes almak mümkün değil…
Burada ucuz kömür yakıyorlarmış… Hani, şu zehir saçan türden…
Burada herkes önüne ne gelse onu yakıyormuş yoksulluk yüzünden…
Iğdır Ovası olmuş zehir yuvası…
Bırak insanı, burada hayvanlar bile soluk alamıyor.
Her yerde doğal gaz yok, olsa da eve çekmeye para yok.
Biz kısa sürede perişan olduk...
Peki, burada sürekli yaşayan hemşerilerimize yazık değil mi?
Bu nasıl Iğdır böyle?
İşsizlerin sayısı almış başını gidiyor.
Bir Hava Limanı var, teknolojiden nasip almamış…
Sadece açık havalarda, yani yaz günleri iş yapıyor…
Abi Iğdırlılar niye sessiz böyle?
Bu ülkede hak aramak suç mudur?’’ Diyerek ağlıyordu telefonda…
Hem Latife Öğretmen’e… Hem de Iğdır’a ağlayarak diyordu.
Hele bir de 2017 Bütçesi’nden Iğdır’a ayrılan:
40 milyon küsurluk parayı…
Bu paranın Iğdır’a derman olamayacağını bilse…
Doğu’nun tahıl, sebze ve meyve ambarıyken…
Iğdır’ın kurumuş araziler ovasına döndüğünü…
Canlı hayvan meydanıyken;
Iğdır’ın canlı hayvana muhtaç kaldığını bilseydi bizim gurbetçi…
Kim bilir ne derdi ağlayarak?
AH IĞDIR… VAH IĞDIR…
Darbe üstüne darbe yiyen…
Pamuk tarlaları elinden alınan…
Şeker pancarı, elin şerbetine kurban edilen…
Üç ülkeye sınırı varken… Sadece birine, o da mazot için gidilen Iğdır.
Lafla peynir gemisi yürüten siyasetin, bir başka mağduru Iğdır.
Sende doğup sende büyüyenler:
Bir ölenine ağlıyor… Bir de sana Iğdır…
AH IĞDIR… VAH IĞDIR…
 
LATİFE ÖĞRTEMEN ÖZ TOPRAĞINDA
Latife Öğretmen Iğdır- Melekli doğumludur.
İlkokulu Melekli’de… Ortaokulu Iğdır’da…
Öğretmen Okulu’nu da Kars’ta tamamladı.
Doğduğu yerde öğretmenlik yaparken;
1970’li yılların başında yine bir emekçi olarak Almanya’ya gitti.
Eğitim yıllarından çalışma hayatına kadar herkese örnek olmuş…
İnsan olan insana yaraşır davranışlarıyla herkesin sevgi ve saygısını kazanmıştı.
Almanya’da evlenince:
Melekli’nin Latife Demirel’i artık Latife Yüksel olmuştu.
Hayat bu, derken:
17 Ocak 2017 Günü acı haber geldi:
‘’LATİFE ÖĞRETMEN’İ KAYBETTİK’’ dediler.
Duyan herkes üzüldü elbette.
Iğdır’ın her arazisinden… Türkiye’den Almanya’ya…
O’nu tanıyan her bir yandaki insanlar üzüldü elbette.
‘’Beni Kasabamda toprağa verin’’ dediği için öyle de oldu.
Önce Almanya’dan Türkiye’ye getirildi.
Sonra da 21 OCAK 2017 Günü Iğdır’ın Melekli Kasabası’nda toprağa verdiler.
Sevenleri yine yanındaydı…
Yurttan ve yurtdışından geldiler…
Akrabalar, komşular, kardeşler, yeğenler, kuzenler…
Elbette ki CAN MI CAN MELEKLİLİLER…
Elbette ki Latife Öğretmen’in öğrencileri uğurladı kendisini…
Kim unutur böyle bir vefayı kim?..
Melekli Belediye Başkanı ALİ VAROL’un Kars Hava Limanı’na gelişini…
Onunla birlikte nice sevenlerin orada bulunup;
Cenazeyi alışını… Omuzlar üzerinde Melekli’de toprağa verişini kim unutur?
Hani derler ya bir varmış bir yokmuş…
Gerçek şu ki, hayat insanlar için geçici bir zaman dilimidir.
Herkes var… Herkes bir gün yok olacaktır.
Ne var ki LATİFE ÖĞRTEMENLER hep yaşayacaktır.
Eğitim ve çalışma hayatındaki onurlu mücadeleleriyle…
İnsanları severek yaşarken, sevgi ve saygıya layık olmalarıyla…
IĞDIR VE MELEKLİ sevdalarıyla yaşayacaktır.
Gönüllerde… Beyinlerde… Her bir yerde…
Seni çok özleyeceğiz; EY MELEKLİ SEVDALISI!..
BACILARIN BACISI… YEĞENLERİN TEYZE VE HALASI…
CAN KUZENLERİN BİR TANESİ…
IĞDIR’IN LATİFE ÖĞRETMENİ…
SENİ HER DAİM SEVGİ, SAYGI VE RAHMETLE ANACAĞIZ.