Giderek, aynen Ortadoğu’ya…
Aynen az gelişmiş ülkelere benziyor yaşantımız…
Sevgiyle vedalaşıyor…
Barış ile vedalaşıyor…
Her gün her gün sayıları artan:
Milyonlarca işsizimiz yüzünden, ekonomiyle vedalaşıyoruz!
ÇÜNKÜ:
Bir eksik demokrasi, tartışılan adalet ve de ayrıştıran siyasetler yüzünden:
Ülke arazisinde artık sevgi ve de saygı yeşermiyor!
Bir yandaş medyanın tek yanlı borazanlığı yüzünden…
İletişim dünyamız toplumsal işlevinden uzak kalınca:
Erdem yeşermiyor… Vicdan yeşermiyor… İnsaf yeşermiyor…
Bir bağımsız ve çağdaş adalet özlemiyle yaşarken:
Haklının sesi duyulmuyor! Mağdurun sesi duyulmuyor!
Tam tersine:
Haksız, aynen haksız olduğu yerde…
Haklı da olmaması gereken bir yere konuyor!
Çünkü giderek bir yerlere benziyor yaşantımız!
Hani ‘eğitim şart’ diyenlerin ciddiye alınıp sevilmediği…
Hani ‘demokrasi ve de özgürlükler olmadan asla…’ Diyenlerin:
Neredeyse bir halk düşmanı ilan edildiği çağ dışı kalmış yerler var ya…
İşte tam da oralara benzemeye başladı yaşantımız!
Oralar var ya o yerler…
Hem emperyalizmin uzaktan kumandayla yönettiği…
Hem de yöneten siyasetlerin, ‘dediğim dedik’’ düdüğünü öttürdüğü…
Üreten ekonomi yerine, tüketen ekonomiyle idare edilen yerlerdir!
O yerlerde:
Ne özgürlükler var her bir yanı sarıp sarmalayan…
Ne de özgürdür fikir ve düşünce adına ne varsa ortaya konan…
O yerler var ya o yerler…
Hani hem yanı başımızda olan…
Hem de dünyanın başka yerlerinde olan yerler:
Asla benzemeyelim o yerlere asla!
Ya var olan, tüm çağdaş kazanımlarımızı koruyalım!
Ya da bizi geri koyan ne kadar eksiğimiz varsa:
Varıp çağdaş dünyadan, onları tek tek alıp gelelim!
Elbette ki, hem Ortadoğu’ya hem de benzeri olan diğer yerlere benzememek için!
Eğer benzeyeceksek:
Demokrasisi işleyen, adaleti güven veren…
Eğitimi de sürekli ileriye giden çağdaş ülkelere benzeyelim!
Çünkü o ülkelerde:
İş vardır, aş vardır… Sevgi, saygı ve de barış vardır!
Bunların yokluğu yüzünden…
1 MAYIS 1977’DE TAKSİM’DE KAYBETTİĞİMİZ:
TÜM VATANDAŞLARIMIZLA...
O GÜN, KIZIMIN RAHATSIZLIĞI NEDENİYLE…
BULUŞUP TAKSİM’E BİRLİKTE GİDEMEDİĞİM:
CAN AMCAMOĞLU KENAN ÇATAK’I…
ÖZLEM, SAYGI VE DE RAHMETLE ANIYORUM.
